در هر حرفه ای که هستید نه اجازه دهید که به بدبینی‌های بی‌حاصل آلوده شوید و نه بگذارید که بعضی لحظات تأسف‌بار - که برای هر ملتی پیش می‌آید - شما را به یأس و نا امیدی بکشاند.

 در آرامش حاکم بر آزمایشگاه‌ها و کتابخانه‌ها و سازمان هایتان زندگی کنید و نخست از خود بپرسید:
"من برای یادگیری و خودآموزی چه کرده‌ام؟" سپس همچنان که پیش‌تر می روید، بپرسید: "من برای کشورم چه کرده‌ام؟" و این پرسش را آن قدر ادامه دهید تا به این احساس شادی‌بخش و هیجان انگیز برسید که: شاید سهم کوچکی در پیشرفت و اعتلای بشریت داشته‌اید.

اما هر پاداشی که زندگی به تلاش‌هایمان بدهد یا ندهد، هنگامی که به پایان تلاش‌هایمان نزدیک می‌شویم هر کداممان باید حق آن را داشته باشیم که با صدای بلند بگوییم:

»من آنچه در توان داشته‌ام انجام داده‌ام«